Wnioskodawca wskazał, że w ramach podnoszenia kompetencji swoich pracowników kieruje ich na szkolenia, warsztaty, kursy, studia, praktyki dotyczące zarówno zagadnień związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, jak i w zakresie ogólnych aspektów prowadzenia działalności gospodarczej. Szkolenia te przybierają różną formę, np. wykładów, prelekcji czy też warsztatów, i są nabywane m.in. od podmiotów zagranicznych, niebędących polskimi rezydentami podatkowymi.

Na tle tak sformułowanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, wnioskodawca powziął wątpliwość czy nabywane od nierezydentów usługi szkoleniowe mieszczą się w katalogu usług podlegających WHT stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy jest on zobowiązany do pobierania WHT od wynagrodzenia płaconego podmiotom zagranicznym za usługi szkoleniowe.

W ocenie wnioskodawcy, nabywane przez niego usługi szkoleniowe nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym nie jest on obowiązany do pobrania WHT przy wypłacie na rzecz nierezydentów wynagrodzenia z tytułu nabywanych usług szkoleniowych. Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Usług tych nie można również uznać za świadczenia o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W dalszej części uzasadnienia Dyrektor KIS wskazał, że usług szkoleniowych nie można zrównywać z usługami doradczymi bowiem z opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego nie wynika, by w ramach świadczenia usług szkoleniowych dochodziło do udzielania porad przez podmioty zagraniczne.

Mając na względzie powyższe, Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i stwierdził, iż usługi szkoleniowe nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku pobierania WHT od wynagrodzenia płaconego podmiotom zagranicznym. 

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.34.2020.2.MZA.