Jest 13 lipca 2020 r. Zapraszamy do kolejnego odcinka podcastu „Podatkowe podsumowanie tygodnia”, przygotowanego we współpracy z ekspertami podatkowymi KPMG w Polsce.
W dzisiejszym odcinku:
- E-ankieta Ministerstwa Finansów dotycząca estońskiego CIT-u
- Nowe obwieszczenie Ministerstwa Finansów ws. unijnej listy rajów podatkowych
- Uzasadnienie wyroku NSA w sprawie zasad stosowania limitu z art. 15e ustawy o CIT
- Moment powstania przychodu spółki z tytułu udziału w zysku spółki komandytowo specjalnej prawa luksemburskiego
- Wyrok TSUE z dnia 9 lipca 2020 r. w sprawie C 716/18 (AJFP Caraş-Severin i DGRFP Timişoara)
E-ankieta Ministerstwa Finansów dotycząca estońskiego CIT-u
Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów udostępniona została e-ankieta, dzięki której podatnik, odpowiadając na serię pytań dotyczących swojej działalności, będzie mógł sprawdzić, czy jest uprawniony do skorzystania z tzw. estońskiego CIT-u. Zgodnie z planowanym rozwiązaniem, przedsiębiorca rozwijający swoją firmę nie będzie płacić podatku CIT, danina zostanie bowiem nałożona dopiero w momencie dystrybucji zysków. Estoński CIT skierowany będzie przede wszystkim do mniejszych podmiotów, których przychody nie przekraczają 50 mln zł w skali roku. Nowe regulacje mają zostać wprowadzone już z początkiem 2021 r.
Nowe obwieszczenie Ministerstwa Finansów ws. unijnej listy rajów podatkowych
7 lipca 2020 r. Ministerstwo Finansów wydało nowe obwieszczenie dotyczące tzw. unijnej czarnej listy rajów podatkowych. Obwieszczenie zawiera aktualną listę krajów i jurysdykcji, które Unia Europejska uważa za sprzyjające osobom albo podmiotom próbującym uniknąć opodatkowania. Na liście znajduje się (zgodnie ze stanem na 1 lipca 2020 r.) 7 państw lub terytoriów zależnych, które nie zostały uwzględnione w wydawanym na podstawie polskich przepisów o PIT i CIT wykazie jurysdykcji stosujących szkodliwą konkurencję podatkową. Należą do nich: Republika Fidżi, Guam, Kajmany, Republika Palau, Sułtanat Omanu, Republika Trynidadu i Tobago oraz Samoa Amerykańskie. Poza tymi 7 jurysdykcjami, na unijnej liście znajdują się także: Panama, Samoa, Seszele, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych i Vanuatu.
Uzasadnienie wyroku NSA w sprawie zasad stosowania limitu z art. 15e ustawy o CIT
NSA w opublikowanym w ostatnim czasie pisemnym uzasadnieniu wyroku z dnia 23 stycznia 2020 r. (sygn. II FSK 1750/19) wskazał, że użyty przez ustawodawcę w art. 15e ust.1 ustawy o CIT zwrot „bezpośrednio” oznacza, że wydatki na nabycie usług niematerialnych ponoszone przez podatnika na rzecz podmiotów powiązanych i podmiotów z krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową nie podlegają limitowaniu określonemu w tym przepisie jeżeli koszty te warunkują, w przyjętym modelu biznesowym, nabycie lub wytworzenie danego rodzaju towarów bądź świadczenie konkretnego typu usługi. Przy ocenie, czy dany koszt może zostać uznany za koszt bezpośrednio związany z towarem lub usługą pomocne jest stwierdzenie, czy bez poniesienia danego kosztu byłoby możliwe wytworzenie towaru lub świadczenie usługi.
Moment powstania przychodu spółki z tytułu udziału w zysku spółki komandytowo specjalnej prawa luksemburskiego
WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 lipca 2020 r. (sygn. III SA/Wa 86/20) wypowiedział się na temat momentu powstania przychodu spółki z tytułu udziału w zysku spółki komandytowo specjalnej prawa luksemburskiego. WSA powołał się na uchwały NSA z dnia 19 lutego 2012 r. (sygn. II FPS 1/11), oraz z dnia 20 maja 2013 r. (sygn. II FPS 6/12), zgodnie z którymi podmioty będące akcjonariuszami SKA mają jako podatnicy obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy, a za datę powstania przychodu należy przyjąć dzień wypłaty dywidendy. W uchwale z dnia 20 maja 2013 r. NSA dokonał wykładni art. 14 ust. 1i ustawy CIT, którego odpowiednikiem jest art. 12 ust. 3e ustawy CIT, uznając, że to właśnie ten przepis, który w przypadku otrzymania przychodu za datę powstania przychodu uznaje dzień otrzymania zapłaty (jako zapłatę traktuje również moment otrzymania dywidendy), będzie dotyczył akcjonariuszy SKA. Ze względu na te oczywiste podobieństwa w sposobie rozliczania zysków przez SKA do luksemburskiej spółki komandytowo specjalnej WSA uznał, że podobne wątpliwości interpretacyjne pojawiają się w niniejszej sprawie.
Wyrok TSUE z dnia 9 lipca 2020 r. w sprawie C 716/18 (AJFP Caraş-Severin i DGRFP Timişoara)
9 lipca 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wypowiedział się na temat tego, czy art. 288 akapit pierwszy pkt 4 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że w odniesieniu do podatnika będącego osobą fizyczną, którego działalność gospodarcza obejmuje wykonywanie kilku wolnych zawodów oraz wynajem nieruchomości, wynajem taki stanowi „transakcję pomocniczą” do celów stosowania procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw w przypadku, gdy nieruchomość wynajmowana przez osobę fizyczną osobie trzeciej nie jest przeznaczona do prowadzenia pozostałej części działalności gospodarczej tej osoby fizycznej i nie jest również wykorzystywana do tego celu, w związku z czym nie można ustalić związku między wynajmem a wykonywaniem różnych zawodów tej osoby. Zdaniem TSUE taki wynajem nie stanowi „transakcji pomocniczej” w rozumieniu wspomnianego wyżej przepisu, jeżeli transakcja jest dokonywana w ramach zwykłej działalności gospodarczej podatnika.
