• PIT: Odliczanie kwot z tytułu darowizn w rocznym zeznaniu podatkowym PIT
• VAT: Wykorzystanie samochodu a działalność gospodarcza w świetle art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT
• CIT: Świadczenia podobne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT
• Ochrona interesów podatnika: Wsparcie z Funduszu Niskoemisyjnego Transportu zwolnione z opodatkowania
• Pozostałe zagadnienia: Limit kosztów usług niematerialnych a świadczenia o podobnym charakterze

 Podstawę opodatkowania, a tym samym także podatek, można obniżyć o przekazane w ubiegłym roku darowizny m.in. na cele pożytku publicznego czy też na cele kościelne. Odliczenia dokonuje się od dochodu podatnika, który zdecydował się w 2019 r. na dokonanie darowizny na rzecz określonej organizacji realizującej cele pożytku publicznego lub też na cele kultu religijnego oraz na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła. Co do zasady, z pominięciem darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze, limit odliczeń stanowi kwota będąca równowartością 6 % dochodu uzyskanego w 2018 r. przez podatnika.

Zapraszamy do śledzenia kolejnych odcinków „Podatkowego podsumowania tygodnia”, w których do końca kwietnia 2020 r. będziemy przedstawiać kolejne aspekty dotyczące rocznego zeznania podatkowego PIT.

W wyroku z dnia 28 stycznia 2020 r. (sygn. I FSK 1545/17) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że nie ma możliwości, aby całkowicie wyeliminować wykorzystanie pojazdu do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą podatnika. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT wymaga stworzenia takich mechanizmów i wprowadzenia takich zasad używania pojazdów, które w możliwie największym stopniu zapewnią wykorzystanie ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika. Ostatecznie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż kwestia zastosowania art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT nie może być uzależniona od jedynie „potencjalnej” możliwości wykorzystania samochodu do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością podatnika, ponieważ przyjęcie takiej argumentacji spowodowałoby, iż przytoczony przepis byłby przepisem martwym.

WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 24 stycznia 2020 r. (sygn. I SA/Po 909/19) wskazał, iż definicje pojęć użytych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT prowadzą do wniosku, że usługi nabywane przez spółkę od podmiotów powiązanych obejmują czynności wymagające podjęcia koniecznych działań w szczególności z zakresu usług reklamowych (działania podejmowane przez agentów polegają na kształtowaniu popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o produktach spółki) oraz usług badania rynku (usługi nabywane przez spółkę to w istocie m.in. zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych).

W konsekwencji, uzyskiwane przez agentów przychody osiągane z tytułu opisanych we wniosku usług wsparcia sprzedaży podlegają w Polsce podatkowi u źródła, ponieważ mieszczą się w katalogu usług, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Co więcej, WSA w Poznaniu wskazał, iż spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z uwzględnieniem regulacji właściwych umów międzynarodowych.

Dnia 28 stycznia 2020 r. Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 20 grudnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która wprowadza zwolnienie z podatków dochodowych PIT i CIT świadczeń, w szczególności dotacji oraz kwot umorzonych pożyczek, otrzymanych ze środków Funduszu Niskoemisyjnego Transportu (FNT). Dofinansowanie ze środków Funduszu Niskoemisyjnego Transportu otrzymać mogą m.in. przedsiębiorcy budujący punkty ładowania i tankowania pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi, producenci ekologicznych środków transportu oraz podzespołów do takich środków transportu, prowadzący badania nad wykorzystaniem paliw alternatywnych i energii elektrycznej w transporcie osoby fizyczne i przedsiębiorcy kupujący pojazdy niskoemisyjne (np. auta elektryczne).

W wyroku z dnia 30 stycznia 2020 r. (sygnatura akt I SA/Wr 569/19) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podlegają koszty usług niematerialnych literalnie w nim wskazanych oraz świadczenia o podobnym charakterze. O podobnym charakterze decyduje podobieństwo głównych cech tych świadczeń, a nie jedynie ich marginalnych elementów. W efekcie, limitowaniu podlegać będą koszty usług, których istota jest zbliżona do usług wymienionych w tym przepisie a różnią się jedynie nazwą lub nieistotnymi elementami. Nie będą natomiast podlegać limitowaniu usługi, które co prawda zawierają elementy świadczeń podlegających limitowaniu, jednak elementy te nie stanowią celu danej usługi.