• CIT: Brak obowiązku pobrania podatku u źródła w przypadku niezidentyfikowanych inwestorów
• VAT: Rabat pośredni a wybrane skutki podatkowe nieprawidłowego dokumentowania bonusu
• Ochrona interesów podatnika: Zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek bankowy inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podatników VAT
• PIT: Nowe rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów
• Pozostałe zagadnienia: Usługi obsługi (obróbki) wartości pieniężnych są opodatkowane podstawową stawką VAT

W wyroku WSA w Warszawie z dnia 3 stycznia 2020r. (sygn. III SA/WA 1276/19) Sąd wyjaśnił, że z istoty instytucji płatnika uregulowanej w art. 8 Ordynacji podatkowej co do zasady wynika konieczność znajomości przez płatnika tożsamości podatnika. W związku z tym, iż to płatnik ma pobrać od podatnika podatek i wpłacić go do organu podatkowego, musi on wiedzieć, kto jest podatnikiem. Sąd wskazał, iż z przepisów art. 8 Ordynacji podatkowej oraz art. 26 ust. 1, ust. 2e, 2l i 2c ustawy o CIT nie można wyprowadzić obowiązku banku (wypłacającego odsetki od obligacji) jako płatnika, w sytuacji gdy nie zna on tożsamości podatnika, co wynika ze specyfiki obrotu rynkowego. Artykuł 26 ust. 2c pkt 1 ustawy o CIT nie ma wpływu na przytoczoną powyżej ocenę.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2019 r. (0112-KDIL1-2.4012.572.2019.2.PM) wskazał, iż bonus udzielany przez producenta (podatnika stojącego na początku dostaw) ostatecznemu odbiorcy należy uznać za rabat pośredni. Co więcej, udzielany rabat nie jest związany ze świadczeniem wzajemnym, gdyż wnioskodawca nie świadczy na rzecz producenta żadnych usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Czynność udzielenia rabatu nie jest wykonywana w ramach umowy zobowiązaniowej, nie podlega więc opodatkowaniu VAT. Tym samym, wnioskodawca nie wystawia w takiej sytuacji faktury VAT. Dyrektor KIS przyznał, iż wnioskodawca nieprawidłowo dokumentował naliczony bonus poprzez wystawienie producentowi faktury VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Ministerstwo Finansów udostępniło wzór nowego zawiadomienia ZAW-NR, które dotyczy zapłaty należności na rachunek bankowy inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podatników podatku VAT. Nowe zawiadomienie ZAW-NR jest związane bezpośrednio ze zmianami dotyczącymi wykazu podatników podatku VAT. Złożenie zawiadomienia umożliwi w takiej sytuacji podatnikowi zaliczenie zapłaty należności na rachunek bankowy wystawcy faktury VAT do kosztów uzyskania przychodów w podatkach PIT i CIT oraz uniknięcie ewentualnej odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe dostawcy towarów lub usługodawcy w VAT, który jest związany z daną transakcją. Zawiadomienie ZAW-NR można złożyć w urzędzie skarbowym właściwym dla wystawcy faktury. Zgodnie z przyjętymi zasadami podatnik ma na złożenie zawiadomienia 3 dni, licząc od daty zlecenia przelewu.

W związku ze zmianą ustawowego upoważnienia Minister Finansów wydał nowe rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r., w stosunku do rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r., znosi m.in. obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia oraz kart przychodów pracowników, a także uwzględnia przedsiębiorstwo w spadku oraz spółkę cywilną osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku. Podmioty te są bowiem obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nowe rozporządzenie nie zmienia wzoru księgi. Rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

W interpretacji ogólnej z dnia 2 stycznia 2020 r. (sygnatura PT6.8101.5.2019) Minister Finansów uznał, że usługi obsługi (obróbki) wartości pieniężnych, w tym obsługi bankomatów, określane również jako cash processing lub cashhandling, takie jak konwój wartości pieniężnych czy zapewnienie ciągłości działania urządzeń płatniczych stanowią związane z pieniądzem usługi fizyczne/techniczne. W ocenie Ministra nie mają one jednak charakteru usług finansowych. W efekcie, powinny być one opodatkowane podstawową stawką VAT i nie znajdzie w ich przypadku zastosowania zwolnienie uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.