Podatkowe podsumowanie tygodnia 07.01 - 13.01.2020

Podatkowe podsumowanie tygodnia 07.01 - 13.01.2020

Jest 13 stycznia 2020 r. Zapraszamy do kolejnego odcinka „Podatkowego podsumowania tygodnia”, przygotowanego we współpracy z ekspertami podatkowymi KPMG w Polsce.

1000
Biuro prasowe KPMG

biuroprasowe@kpmg.pl

KPMG w Polsce

Adres e-mail
Podatkowe podsumowanie tygodnia

VAT: Podstawa opodatkowania VAT a rekompensaty za świadczone przez spółkę na rzecz miasta usługi transportu publicznego

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 stycznia 2020 r. (sygn. III SA/Wa 878/19) uznał, iż rekompensaty za świadczone przez spółkę komunalną na rzecz miasta usługi przewozowe w zakresie publicznego transportu zbiorowego nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są zaliczane do podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Sąd wskazał, iż przytoczone rekompensaty nie mają bezpośredniego wpływu na ceny za usługi świadczone przez spółkę. Co więcej, potwierdził, iż rekompensata otrzymywana od miasta nie stanowi formy zapłaty, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i jednocześnie nie podlega ona opodatkowaniu VAT jako wynagrodzenie za czynności wykonywane na rzecz miasta ani jako dotacja do cen usług świadczonych na rzecz pasażerów.

PCC: Sprzedaż gruntów rolnych a PCC

Jak wynika z wyroku WSA w Łodzi z dnia 8 stycznia 2020 r. (sygn. akt. I SA/Łd 452/19), skoro zwolnienie określone w art. 9 pkt 2 u.p.c.c. stanowi pomoc de minimis, to do skorzystania ze zwolnienia konieczne jest zmieszczenie się przez beneficjenta w limitach określonych rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym. Tym samym, na podatniku (notariuszu) jako płatniku PCC ciąży obowiązek zbadania spełnienia przez podatnika warunku dotyczącego pomocy de minimis. Do jego obowiązków w tym zakresie należy m.in. odebranie od podatnika oświadczenia o spełnieniu przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego, w tym oświadczenia o wykorzystanej pomocy de minimis.

PIT: Sposób ustalenia centrum interesów życiowych

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 10 stycznia br. (sygn. akt. II FSK 119/18) nie jest wystarczający dla uznania, że podatnik (obywatel Holandii) ma miejsce zamieszkania w Polsce fakt, iż przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku oraz jego żona zamieszkuje w Polsce w sytuacji, gdy podatnik ten w Holandii posiada dom, zamieszkuje tam również cała jego rodzina (dzieci, wnuki, krewni, większość znajomych), ponadto posiada w Holandii konto bankowe. Nie posiada w Polsce nieruchomości i inwestycji oraz nie osiąga tu dochodu. Jedynym jego źródłem utrzymania jest emerytura uzyskiwana w Holandii. Powyższe wskazują, że to w Holandii znajduje się centrum życiowe oraz gospodarcze podatnika. Tym samym podatnik ma miejsce zamieszkania do celów podatkowych w Holandii, a więc w Polsce będzie podlegał jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

CIT: Kary umowne a koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 9 stycznia 2020 r. (sygn. akt. II FSK 1330/19) przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT ustanawia wyjątek od zasady rozliczania kosztów podatkowych, a zatem musi być interpretowany ściśle. Skoro przepis ten wskazuje tylko na kary umowne z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług to przyjąć należy, że wszelkie inne kary należy rozpoznawać w kontekście zasady ogólnej z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Sąd wskazał, iż dokonując kwalifikacji innych kar umownych, należy jej dokonać w sposób zindywidualizowany, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności danego zdarzenia skutkującego powstaniem obowiązku zapłaty kary umownej.

Pozostałe zagadnienia: Koszty związane z realizacją umowy faktoringu podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ust. 12 ustawy CIT

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 8 stycznia br. (sygn. akt. III SA/WA 1517/19) w sytuacji, gdy faktor odkupuje od spółki jej należności (z prawem regresu do spółki), wypłacając spółce zależnie od umowy nawet 100% wartości wierzytelności, należy uznać, że faktoring w tych okolicznościach wykazuje bezwzględne podobieństwo do umowy pożyczki. Otrzymane od faktora środki pieniężne nie wykazują związku z wykonaniem przez spółkę usług. A zatem, ponoszone koszty związane z realizacją umowy faktoringu podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ust. 12 ustawy CIT.

© 2024 KPMG Sp. z o.o., polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i członek globalnej organizacji KPMG składającej się z niezależnych spółek członkowskich stowarzyszonych z KPMG International Limited, prywatną spółką angielską z odpowiedzialnością ograniczoną do wysokości gwarancji. Wszelkie prawa zastrzeżone.


Więcej informacji na temat struktury globalnej organizacji KPMG można znaleźć na stronie o strukturze zarządczej.

Informacje zawarte w niniejszej publikacji mają charakter ogólny i nie odnoszą się do sytuacji konkretnej firmy. Ze względu na szybkość zmian zachodzących w polskim prawodawstwie prosimy o upewnienie się w dniu zapoznania się z niniejszą publikacją, czy informacje w niej zawarte są wciąż aktualne. Przed podjęciem konkretnych decyzji proponujemy skonsultowanie ich z naszymi doradcami.

Bądź z nami w kontakcie