Jest 29 kwietnia 2019 r. zapraszamy do kolejnego odcinka „Podatkowego podsumowania tygodnia”, przygotowanego we współpracy z ekspertami podatkowymi KPMG w Polsce.
W wyroku z dnia 17 kwietnia 2019 r. (sygnatura akt III SA/Wa 1556/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że limit kosztów usług niematerialnych z art. 15e ustawy o CIT znajduje zastosowanie również do transakcji zawieranych przez powiązane spółki komandytowe. Przy czym, zgodnie z art. 15e ust. 6 ustawy o CIT w związku z art. 5 ustawy o CIT wydatki te będą podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów po stronie ich wspólnika.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.72.2019.2.AP) potwierdził, że przedsiębiorcy, którzy korzystają ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, mogą od 1 stycznia 2019 r. w kosztach ustalanych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uwzględnić pełną kwotę wydatków związanych z eksploatacją firmowego samochodu bez prowadzenia jakiejkolwiek ewidencji przebiegu pojazdu.
Zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2019 r., (sygn. I SA/Po 149/19), w przypadku konieczności zwrotu kontrahentom należności za świadczone przez spółkę usługi (na mocy wyroków sądu powszechnego), które zostały udokumentowane fakturami VAT i od których spółka uiściła VAT należny do budżetu państwa, spółka ma prawo dokonania korekty tych faktur „do zera” i korekty podatku VAT należnego, wykazanego na pierwotnych fakturach. Skoro usługa została wykonana i opodatkowana, a następnie wynagrodzenie za tę usługę zostało zwrócone to odmowa prawa do skorygowania podstawy opodatkowania stanowiłaby naruszenie zasady neutralności VAT i w ostatecznym rozrachunku nałożeniem na podatnika ciężaru podatkowego należnego od wynagrodzenia, które zostało zwrócone.
Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 18 kwietnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 1168/17) wskazał, iż koszty ponoszone przez spółkę matkę, nie mogą być przenoszone na spółki z grupy i zaliczane przez nie do kosztów podatkowych. Przy zaliczaniu danego wydatku do kosztów podatkowych należy, co prawda uwzględnić ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże ma ono swoje granice. Nieuzasadnionym jest przenoszenie ryzyka działalności spółki matki na podmioty z grupy w omawianej sytuacji, stąd też Sąd skonstatował, iż koszty zniszczenia ulotek i opakowań zamawianych przez spółkę matkę w ilości większej niż istniejące zapotrzebowanie nie mają związku z działalnością gospodarczą podmiotów z grupy i tym samym, nie mogą stanowić ich kosztów podatkowych.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z dnia 18 kwietnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.74.2019.JC) uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych szerokorozumianych wydatków na tzw. działalność CSR (ang. Corporate Social Responsibility – działalność z zakresu Społecznej Odpowiedzialności Biznesu).