• CIT: Usługi informatyczne i czynności komplementariusza nie stanowią usług wymienionych w art. 15e ustawy o CIT
• PIT: Ulga rehabilitacyjna w rocznym zeznaniu podatkowym
• VAT: Koszty związane ze zbyciem udziałów a odliczenie VAT
• Ochrona interesów podatnika: Nowe rozporządzenia w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową
• Pozostałe zagadnienia: WSA rozwiewa wątpliwości odnośnie stosowania limitu finansowania dłużnego
   

W wyroku z dnia 13 marca 2019 r. (sygn.. akt I SA/Po 991/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że sam fakt, iż w nazwie danej usługi występuje sformułowanie „zarządzanie” czy „administrowanie” nie przesądza o tym, że ta usługa mieści się w katalogu określonym w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dalej sąd wskazał, że nawet jeśli usługi informatyczne odnoszą się do administrowania częścią czy całością systemu informatycznego w danym podmiocie to nie można ich utożsamiać z usługami wymienionymi w tym przepisie. Podobnie, w ocenie sądu nie stanowią usług podlegających ograniczeniu z tego przepisu czynności komplementariusza.

Jedną z ulg, z której mogą skorzystać podatnicy w rozliczeniu za 2018 r. w zakresie PIT jest ulga rehabilitacyjna. Polega ona na odliczaniu od uzyskanego dochodu kwoty wydatkowanej na cele rehabilitacyjne oraz cele związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Z ulgi korzystać mogą zarówno osoby niepełnosprawne, jak i osoby, na których utrzymaniu pozostawały w 2018 r. osoby niepełnosprawne. Istnieją dwa rodzaje odliczeń tj. limitowane kwotowo (czyli ulga przysługuje do określonej wartości np. wydatki z tytułu użytkowania samochodu do kwoty 2280 zł) oraz nielimitowane (np. wydatki poniesione na zakup i naprawę sprzętu rehabilitacyjnego.

Zapraszamy do śledzenia kolejnych odcinków „Podatkowego podsumowania tygodnia”, w których do końca kwietnia 2019 r. będziemy przedstawiać kolejne aspekty dotyczące rocznego zeznania podatkowego PIT).
 

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 15 marca br. (sygn. akt. III SA/Wa 1493/18), w przypadku czynności, w stosunku do których powstaje podatek naliczony, ale które dotyczą transakcji zwolnionych, nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem sądu w omawianym przypadku nie budzi wątpliwości, że koszty transakcyjne są bezpośrednio i ściśle związane z czynnościami zwolnionymi tj. ze zbyciem udziałów. A zatem, nie mogą być uznane za tzw. koszty ogólnej działalności gospodarczej spółki. Oznacza to, że spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na stronach Rządowego Centrum Legislacji, Ministerstwo Finansów opublikowało projekty dwóch nowych rozporządzeń określających kraje i terytoria stosujące szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatków dochodowych CIT i PIT. Zmiany są związane z uchyleniem dotychczasowych upoważnień ustawowych do wydania rozporządzeń. Nowe rozporządzenia zostaną wydane w związku z uchyleniem upoważnień ustawowych w ustawach o podatkach CIT i PIT. Wprowadzenie zmian przewidują projekty rozporządzeń z 12 marca 2019 r. Ministra Finansów w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Rozporządzenia wejdą w życie dzień po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w dniu 12 marca 2019 r. (sygn. akt I SA/Wr 6/19) wydał wyrok, w którym zajął się kwestią stosowania limitu finansowania dłużnego, która to kwestia od momentu wprowadzenia znowelizowanej treści art. 15c ustawy o CIT przysparzała podatnikom trudności.

Sąd zwrócił uwagę, iż w pierwszej kolejności należy zbadać wysokość nadwyżki kosztów finansowania dłużnego – jeśli kwota 3 000 000 zł nie jest przekroczona, to podatnik odlicza całość nadwyżki. W przeciwnym razie, zastosowanie znajduje art. 15c ust. 1 ustawy o CIT i należy sprawdzić czy kwota przekroczenia jest wyższa niż 30% podatkowej EBITDA – jeśli tak, to wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlega kwota przekroczenia limitu.
Sąd podkreślił również, iż treść art. 15c ust. 14 ustawy o CIT należy rozumieć w ten sposób, iż do kwoty 3 000 000 zł limitu finansowania dłużnego się nie stosuje. Tym samym, ww. kwota nie podlega limitowi 30% podatkowej EBITDA i należy o nią zawsze pomniejszyć nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego występującą u podatnika.