• CIT: Koszty know-how nie zawsze są bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi
• PIT: Odliczanie kwot z tytułu darowizn w rocznym zeznaniu podatkowym PIT 
• Ulgi i dotacje: Działalność prowadzona na terenie SSE na podstawie kilku zezwoleń 
• Ochrona interesów podatnika: Przepisy prawa procesowego a interpretacja indywidualna
• Pozostałe zagadnienia: Podatek u źródła od prowizji i opłat okołokredytowych
   

W wyroku z dnia 30 stycznia 2019 r. (sygnatura akt I SA/Po 919/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że w przypadku kiedy opłata za know-how nie jest inkorporowana w cenę towaru lub usługi to nie jest bezpośrednio związana z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi i tym samym nie korzysta ze zwolnienia od ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT. Sąd wyraźnie przy tym zaakcentował użycie przez ustawodawcę w przepisie liczby pojedynczej a nie mnogiej co oznacza, że nabywany towar lub usługa musi być bezpośrednio widoczny w cenie każdego sprzedawanego produktu.

Podstawę opodatkowania, a tym samym także podatek, można obniżyć o przekazane w ubiegłym roku darowizny m.in. na cele pożytku publicznego czy też na cele kościelne. Odliczenia dokonuje się od dochodu podatnika, który zdecydował się w trakcie 2018 r. na dokonanie darowizny na rzecz określonej organizacji realizującej cele pożytku publicznego lub też na cele kultu religijnego oraz na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła. Co do zasady, z pominięciem darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze limit odliczeń stanowi kwota będąca równowartością 6% dochodu uzyskanego w 2018 r. przez podatnika.

Zapraszamy do śledzenia kolejnych odcinków „Podatkowego podsumowania tygodnia”, w których do końca kwietnia 2019 r. będziemy przedstawiać kolejne aspekty dotyczące rocznego zeznania podatkowego PIT).
 

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 1 lutego br. (sygn. akt. II FSK 199/17), dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie kilku zezwoleń, spółka będzie mogła prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie wszystkich posiadanych przez nią zezwoleń oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu CIT. Zdaniem Sądu, z przepisów nie wynika bowiem, aby dla potrzeb korzystania ze zwolnienia podatnik miał obowiązek prowadzić ewidencję odrębnie dla każdego z zezwoleń.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 30 stycznia br. (sygn. akt. II FSK 236/17), przedmiotem interpretacji indywidualnej nie mogą być przepisy prawa procesowego. Zdaniem Sądu szczegółowa analiza przepisów Ordynacji podatkowej pozwala wyprowadzić jednoznaczny wniosek, że skutki ochronne interpretacji indywidualnej obejmują tylko przepisy prawa materialnego. Gdyby nawet założyć, że dopuszczalne jest również wydawanie interpretacji indywidualnych przepisów procesowych to zastosowanie się do takiej interpretacji dla wnioskującego nie spowodowałoby żadnego skutku ochronnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w dniu 30 stycznia 2019 r. (sygn. akt I SA/Łd 620/18) wydał wyrok w którym wskazał, że na podstawie Komentarza do Konwencji Modelowej OECD oraz art. 11 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Słowacją za odsetki należy uznać także opłaty przygotowawcze, manipulacyjne, prowizje i tym podobne. W związku z tym prowizje i opłaty okołokredytowe płatne przez polskiego podatnika do słowackiego banku będą podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.