Pomimo ograniczonej legislacji w zakresie „look-through approach” już w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 grudnia 2013 roku, sygn. II FSK 2873/11, stwierdzono, że „w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami”. W miarę spójne podejście do koncepcji „look-through approach” kształtowało się na przestrzeni ostatnich lat. Przykładem tego jest orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 czerwca 2015 roku, sygn. I SA/Łd 551/15, gdzie sąd orzekł, że „w sytuacji gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest "osobą uprawnioną do odsetek", mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem.”
Również w nowszym orzecznictwie koncepcja „look-through approach” znajduje potwierdzenie, przykładowo w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lutego 2020 r. I SA/Gl 1488/19, „Nie chodzi więc o to, aby "odbiorca odsetek" był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był ich właścicielem, a zatem "osobą uprawnioną" do odsetek. Innymi słowy, by ostatni podmiot w łańcuchu transakcji przelewów "odsetek" był jego właścicielem i ma siedzibę na terenie drugiego z umawiających się Państw”.
Ponadto, koncepcja „look-through approach” znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2020 roku, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.105.2020.2.MK, gdzie organ wprost stwierdził, że „należy zastosować zapisy przewidziane w umowie zawartej między Polską i Państwem B, a nie Państwem A - a w konsekwencji Wnioskodawca może stosować stawkę podatku dochodowego wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Państwem B, w którym siedzibę ma rzeczywisty właściciel należności licencyjnych, otrzymanych od spółki przez licencjodawcę z Państwa A.” Kolejnym przykładem na potwierdzenie powyższego stanowiska jest interpretacja z dnia 18 marca 2020, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.534.2019.2.JC, gdzie organ przychylił się do stanowisk wnioskodawcy, że „przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować "look through approach" i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.