Metoda pośredniego kredytu podatkowego tylko dla krajów z UPO Pośredni kredyt podatkowy tylko dla krajów z UPO

W przedmiotowej interpretacji wnioskodawca wskazał, że jest spółką, polskim rezydentem podatkowym, a od 2016 r. także wspólnikiem spółki prawa brazylijskiego podlegającej w Brazylii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Obecnie wnioskodawca posiada około 1% udziałów w spółce brazylijskiej, jednak w przyszłości planowane jest zwiększenie udziału w kapitale, w efekcie czego Wnioskodawca wejdzie w posiadanie ponad 75% udziałów w zagranicznej spółce. Jednocześnie wnioskodawca ma zamiar posiadać nabyte udziały przez okres dłuższy niż 2 lata, a ich posiadanie wynikać będzie z prawa własności. Po wypracowaniu zysków brazylijska spółka może dokonywać wypłaty dywidendy na rzecz swoich udziałowców.

W związku z powyższym, wnioskodawca chciał potwierdzić, że na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy o CIT będzie uprawniony do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty podatku dochodowego zapłaconego przez spółkę zależną w Brazylii w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w wypłaconym zysku tej spółki (tzw. metoda pośredniego kredytu podatkowego). Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca wskazał, że spełnia wszystkie przesłanki do zastosowana metody wymienione enumeratywnie w art. 20 ust. 2 ustawy o CIT tj. i) ma siedzibę na terytorium Polski, ii) posiada w kapitale spółki, od której otrzymuje dochody z tytułu udziału w zyskach bezpośrednio nie mniej niż 75% udziałów (akcji) przez okres minimum 2 lat, oraz iii) otrzymuje dochody z tytułu udziału w zyskach spółki podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska posiada obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwem należącym do EOG albo Konfederacją Szwajcarską.

Wnioskodawca zaznaczył, że ostatni z wymienionych warunków również należy uznać za spełniony, pomimo tego, że Polska nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Istnieje bowiem podstawa prawna wynikająca z ratyfikowanej umowy międzynarodowej (konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawarta w Strasburgu 25 stycznia 1988 r. i zmieniona Protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r.), której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii. Powyższe konkluzje zdaniem Wnioskodawcy wynikają z interpretacji art. 22b ustawy o CIT, zgodnie z którym zwolnienia i odliczenia przewidziane w art. 20-22 ustawy stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

 Ze stanowiskiem Wnioskodawcy nie zgodził się organ podatkowy, który podkreślił, że przepis art. 22b ustawy o CIT nie ma charakteru lex specialis w stosunku do art. 20-22 ustawy, w tym w szczególności art. 20 ust. 2. Stanowi on jedynie uszczegółowienie, doprecyzowanie i uzupełnienie istniejących regulacji dotyczących zwolnień i odliczeń od podatku dochodowego z dywidend. Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na poparcie prezentowanego stanowiska organ przytoczył także wyrok NSA z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 3191/14 oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 września 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 1109/15.