Wnioskodawca wskazał, że jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie udzielania niezabezpieczonych pożyczek osobom fizycznym. W związku z prowadzoną działalnością rozważa zawarcie umowy o sekurytyzację ze spółką, która będzie zarejestrowana w Luksemburgu (dalej: „SPV”) w celu pozyskania finansowania dla prowadzonej działalności i zarządzania płynnością finansową.
Na podstawie umowy o sekurytyzację spółka będzie zbywała za wynagrodzeniem na rzecz SPV pakiety wierzytelności. Kwoty otrzymane tytułem spłat wierzytelności przez spółkę i przekazane następnie do SPV zostaną wykorzystane do zapłaty kosztów działania SPV, spłaty odsetek i opłat wynikających z obligacji oraz spłaty kwot na rzecz obligatariuszy.
Spółka wskazała, że przeniesie na SPV wierzytelności (czyli w szczególności roszczenia o zapłatę rat kapitałowych, odsetek i innych opłat związanych z udzielaniem pożyczek) w zamian za wynagrodzenie płatne przez SPV. Istotnym elementem całej operacji będzie świadczenie przez spółkę usług związanych z administrowaniem (serwisowaniem) przedmiotowych wierzytelności. W skład usługi świadczonej przez spółkę wchodzić będzie, w szczególności, przyjmowanie spłat wierzytelności oraz przekazywanie uzyskanych środków od dłużników do SPV.
Podstawowym przepisem Umowy polsko-luksemburskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, dotyczącym zasad opodatkowania zysków przedsiębiorstw, jest art. 7. Stosownie do ust. 1 tego przepisu „Zyski przedsiębiorstw Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi”.
Przy tym, stosownie do art. 7 ust. 7 Umowy polsko-luksemburskiej, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia art. 7. Odrębne zasady opodatkowania zostały uregulowane w Umowie Polsko-Luksemburskiej m.in. w odniesieniu do dochodów z nieruchomości (art. 6), dywidend (art. 10), odsetek (art. 11), należności licencyjnych (art. 12) czy zysków kapitałowych (art. 13).
Umowa polsko-luksemburska zawiera również ogólną regułę, wyrażoną w art. 22, zgodnie z którą w przypadku, gdy dana kategoria dochodów nie jest uregulowana w żadnym innym przepisie tego aktu prawnego, wówczas – co do zasady – dochody takie podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji podmiotu uzyskującego te dochody.
W ocenie spółki środki pieniężne przekazywane do SPV nie zaliczają się do żadnej ze szczegółowych kategorii dochodów przewidujących zasady opodatkowania odmienne od tych, które zostały wskazane w art. 7 Umowy Polsko-Luksemburskiej. W konsekwencji, do opodatkowania tych dochodów zastosowanie znajdzie właśnie wskazany przepis art. 7, jako właściwy do opodatkowania zysków przedsiębiorstwa. Organ zgodził się z podatnikiem, że wszystkie płatności przekazywane w ramach opisanej sekurytyzacji do SPV powinny być uznane za zyski przedsiębiorstwa SPV, a w konsekwencji nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.
