Z kolei w zakresie pozostałych usług informatycznych, organ zgodził się z podatnikiem, że pozostają one poza zakresem WHT. Ponadto podzielił również stanowisko podatnika, iż przychody z tytułu udzielenia licencji „end-user” na użytkowanie oprogramowania komputerowego nie nakładają na płatnika obowiązku poboru WHT.
Spółka wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie doradztwa gospodarczego i finansowego. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnik będzie nabywać od spółki zarejestrowanej w Czechach usługi polegające na wsparciu informatycznym działalności Spółki.
W związku z powyższym, spółka planuje zawarcie ze spółką czeską umowę na obsługę informatyczną dotyczącą kompleksowego wsparcia informatycznego, na podstawie której spółka czeska zobowiąże się w trakcie obowiązywania umowy zapewnić spółce dostęp do szeregu rozwiązań/systemów informatycznych oraz świadczyć usługi z nimi związane. Z kolei spółka czeska będzie ponosić szereg kosztów zakupu usług/licencji, zarówno od podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych.
Ponadto, spółka czeska udzieli wnioskodawcy odpłatnie indywidualnej, niewyłącznej i nieprzenaszalnej licencji typu „end-user” na użytkowanie różnego rodzaju oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania z programu na określonej liczbie stanowisk, lecz nie będzie uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do korzystania z Programu na rzecz innych podmiotów.
Spółka będzie korzystać z programu na swój wewnętrzny użytek, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Co więcej, wnioskodawca nie będzie miał prawa i możliwości do modyfikowania, kopiowania, rozpowszechniania czy dalszego udostępniania programu.
W opinii wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług IT wypłacane na rzecz spółki czeskiej nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zdaniem wnioskodawcy usługi IT nie mieszczą się bowiem w zakresie świadczeń wymienionych w tym przepisie, a w szczególności nie stanowią usług doradczych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych lub świadczeń o podobnym charakterze.
Natomiast według organu jedynie większość ze wskazanych przez podatnika usług IT nie wypełnia zakresu znaczeniowego usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a w szczególności nie stanowi usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze. Za takim stwierdzeniem przemawiają różnice funkcjonalne – usługi te pełnią inne funkcje, realizują inne podstawowe cele gospodarcze (przede wszystkim zapewnienie wymaganej funkcjonalności, sprawności i ciągłości działania infrastruktury IT), inna jest ich istota.
Niemniej, w ocenie Dyrektora KIS usługi dostępu do przestrzeni dyskowej oraz wsparcia i dostępu do przestrzeni pamięci masowej dla dużych analiz biznesowych mają na celu zapewnienie infrastruktury do przetwarzania danych (tzw. big data), nie zaś świadczenie samych usług przetwarzania danych (polegających na opracowywaniu danych, czy też wykonywaniu obliczeń). Dlatego też organ uznał, że niektóre usługi IT nabywane od spółki czeskiej należy zakwalifikować jako mieszczące się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
