Zgodnie ze stanowiskiem Sądu, płatnik jest uprawniony w takiej sytuacji do niepobrania podatku u źródła (WHT) w oparciu o otrzymany certyfikat rezydencji, bez konieczności weryfikacji przesłanek z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT.

Spółka zwróciła się do Dyrektora KIS z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, w którym chciała poznać konsekwencje wypłaty wynagrodzenia z tytułu usług na rzecz nierezydentów w sytuacji, w której wypłaty te nie przekraczają 2 mln zł w trakcie roku podatkowego. Spółka chciała się w szczególności dowiedzieć jakie ciążą na niej obowiązki z tego tytułu i czy jest ona uprawniona w takiej sytuacji do niepobrania WHT w oparciu o otrzymany certyfikat rezydencji.

Zdaniem Spółki, w przypadku braku opodatkowania wynagrodzenia z tytułu usług w Polsce, tj. w przypadku zakwalifikowania ich na gruncie stosownych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w kraju rezydencji otrzymującego je nierezydenta, dla wypłat nieprzekraczających 2 mln zł w trakcie roku podatkowego Spółka jest uprawniona do niepobrania WHT w oparciu o certyfikat rezydencji, bez konieczności weryfikowania przesłanek z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT jako nieznajdujących zastosowania.

Ze stanowiskiem Spółki nie zgodził się Dyrektor KIS w wydanej interpretacji indywidualnej. W ocenie Organu, weryfikacja warunków niepobrania podatku wymagana jest po stronie płatnika niezależnie od tego, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym 2 mln zł, co potwierdza literalne brzmienie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, płatnik dokonując weryfikacji należytej staranności powinien odnieść się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej, w tym m.in. do weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika, weryfikacji jego rezydencji podatkowej czy też weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem rzeczywistym, bez względu na to, czy suma wypłat na rzecz tegoż podatnika przekroczy w roku podatkowym próg 2 mln zł czy też nie.

Sąd pierwszej instancji nie zgodził się z powyższym stanowiskiem Dyrektora KIS i uchylił zaskarżoną interpretację w zakresie pytania nr 1. WSA w Warszawie zwróciło przy tym uwagę, iż wprowadzenie rozgraniczenia wypłat do 2 mln zł i powyżej tej kwoty byłoby pozbawione sensu, gdyby warunki weryfikacji w obu przypadkach miałyby być tożsame. W ocenie Sądu, nie sposób przyjąć, że ustawodawca wprowadził do dwóch różnych sytuacji, dwóch różnych stanów prawnych takie same warunki weryfikacji.

Po przeanalizowaniu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Sąd doszedł do wniosku, iż w przypadku braku opodatkowania wynagrodzenia z tytułu usług w Polsce, tj. zakwalifikowania go na gruncie UPO jako zysków przedsiębiorstwa opodatkowanych w państwie rezydencji otrzymującego je nierezydenta, płatnik jest uprawniony do niepobrania WHT w oparciu o otrzymany certyfikat rezydencji nie będąc przy tym zobligowanym do weryfikacji warunków z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT.

Konieczność przeprowadzenia dodatkowej weryfikacji wynika z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, który ma zastosowanie wyłącznie do tych wypłat, które przekroczyły próg 2 mln zł na rzecz danego nierezydenta w roku podatkowym. Dopiero w takiej sytuacji na płatniku ciąży obowiązek przeprowadzenia poszerzonej weryfikacji, tj. zweryfikowania czy spełnione są również przesłanki wynikające z art. 28b ust. 4 pkt 4-6 ustawy o CIT.

Stanowisko zaprezentowane przez WSA w Warszawie powinno znaleźć odpowiednie zastosowanie również w przypadku innych rodzajów płatności nieprzekraczających progu 2 mln zł, w sytuacji, gdy UPO przewiduje bardziej korzystne zasady opodatkowania danego dochodu niż ustawa o CIT.

Warto przy tym wskazać, iż Ministerstwo Finansów w projekcie objaśnień z dnia 19 czerwca 2019 r. dot. zasad poboru podatku u źródła wskazało, iż wyższy standard należytej staranności powinien zostać dochowany przez płatnika w sytuacji, w której dokonuje on wypłat na rzecz danego podatnika na wiele setek tysięcy złotych w trakcie roku podatkowego. Wówczas, podejmowanie dodatkowych czynności weryfikacyjnych przez płatnika jest uzasadnione, przy czym w ministerialnym projekcie objaśnień zawarto jedynie przykładową listę kryteriów do oceny należytej staranności (lista ta nie ma charakteru zamkniętego i jest uzależniona od specyfiki danej sytuacji).

Dodatkowo, Ministerstwo Finansów w projekcie objaśnień zwróciło uwagę, iż warunkiem zastosowania danej UPO jest ustalenie osoby podatnika, a więc ustalenie wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, niezależnie od tego, czy w danej UPO został przewidziany wymóg weryfikowania statusu odbiorcy płatności jako rzeczywistego właściciela. Tym samym, w przeciwieństwie do stanowiska zaprezentowanego przez WSA w Warszawie, Ministerstwo Finansów rozszerza zakres obowiązków płatnika niezbędnych dla zastosowania preferencji wynikających z UPO o zbadanie statusu odbiorcy płatności.

WHT | Kiedy należy się odprawa | Obowiązki płatnika | Wypłata na rzecz nierezydenta