Dyrektywa dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług
Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług jest podstawowym aktem prawnym regulującym zasady delegowania pracowników na terenie Unii Europejskiej. Dyrektywa ta wprowadziła generalną zasadę, iż pracownikom delegowanym do pracy w innym państwie UE należy zapewnić warunki pracy i płacy odpowiadające co najmniej tym warunkom, które wynikają z przepisów obowiązujących w tym państwie. Jednocześnie Dyrektywa zobowiązała państwa członkowskie do implementowania tej zasady do ustawodawstw krajowych.
Po ponad 20 latach obowiązywania wspomnianej wyżej Dyrektywy konieczne stało się zrewidowanie przepisów prawa europejskiego w kontekście utrzymania równowagi między koniecznością wspierania swobody świadczenia usług poprzez zapewnienie jednakowych warunków działania z jednej strony, a ochroną praw pracowników delegowanych z drugiej.
W konsekwencji, w dniu 28 czerwca 2019 r. Parlament Europejski przyjął Dyrektywę 2018/957 zmieniającą dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, która zobowiązała państwa członkowskie, w tym Polskę, do wdrożenia zmian przewidzianych w tej Dyrektywie do dnia 30 lipca 2020 r.
Mimo epidemii koronawirusa w Polsce trwają pracę nad implementacją dyrektywy w Polsce. W dniu 28 kwietnia 2020 roku organizacje z Polski, Niemiec, Francji, Holandii i Hiszpanii wysłały list do Nicolasa Schmita, unijnego komisarza ds. zatrudnienia i praw socjalnych, w którym apelują o przesunięcie daty stosowana nowej dyrektywy o delegowaniu pracowników o rok, tj. do 30 lipca 2021 roku.