W komentowanej interpretacji organ nie zgodził się z podatnikiem w zakresie kwalifikacji opłat za dzierżawę kontenerów i cystern jako urządzeń innych niż przemysłowe (tj. podlegających podatkowi u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Spółka wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą w branży spożywczej, polegającą na produkcji i sprzedaży tzw. wsadów owocowych i warzywnych. W związku z prowadzoną działalnością wnioskodawca dzierżawi kontenery od spółki z siedzibą w Niemczech, której wspólnikami są obywatele niemieccy podlegający w Niemczech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
W związku z zawartą umową dzierżawy spółka dokonuje płatności z tytułu wykorzystywania opakowań wielokrotnego użytku w postaci kontenerów dla celów związanych z realizacją procesu produkcyjnego, w ramach którego komponenty owocowe i warzywne są przechowywane a wytworzone wyroby gotowe lub towary handlowe transportowane do ich nabywców. Wnioskodawca wskazał również, że dzierżawi pojemniki na syropy cukrowe.
Wnioskodawca zadał pytanie, czy dzierżawione opakowania do wsadów owocowych i warzywnych oraz cysterny na surowce stanowią „urządzenia przemysłowe” w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy CIT, a w konsekwencji czy jest on zobowiązany do pobierania WHT w związku z wypłatą wynagrodzenia za dzierżawę kontenerów i cystern. W ocenie wnioskodawcy kontenery i cysterny nie stanowią urządzeń przemysłowych.
Z uwagi na brak definicji legalnych, w opinii spółki dokonując wykładni znaczenia tego pojęcia, należy odwołać się do jego definicji słownikowych wyrazów. „Urządzenie” oraz „przemysłowy” – ten drugi to dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle. W związku z czym w opinii wnioskodawcy, „przemysłowy” nie odnosi się do kontenerów i cystern będących przedmiotem dzierżawy. Spółka nie wykorzystuje kontenerów i cystern do produkcji wsadów owocowych lub warzywnych (przemysłu), a jedynie do przechowywania i transportu tych wyrobów lub surowców.
Organ nie podzielił stanowiska podatnika i w wydanej interpretacji większy nacisk położył na interpretację art. 12 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Niemcami. Organ wskazał, że „urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe (ang. „ICS equipment”, czyli „industrial, commercial, or scientific equipment”) stanowią pewną nierozłączną kategorię międzynarodowego prawa podatkowego. W odniesieniu do interpretacji postanowień UPO należy zastosować dyrektywy wykładni prawa międzynarodowego. Organ powołał się na art. 31 ust. 1 Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów, zgodnie z którym traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisać użytym w nim wyrazom w ich kontekście oraz w świetle jego przedmiotu i celu.
Zatem odmiennie niż w porządku prawa krajowego dyrektywy wykładni umów międzynarodowych nakazują w procesie wykładni uwzględnić zawsze nie tylko wykładnię językową, ale nawet w sytuacji językowej jasności postanowień umowy sięgnąć po wykładnię funkcjonalną. W ocenie Dyrektora KIS zarówno wykładnia językowa, jak i wykładnia celowościowa prowadzą do wniosku, że pojęcie urządzenia typu „przemysłowego, handlowego lub naukowego” obejmuje wszelkie urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, przy czym muszą one być związane z działalnością danego podmiotu. Nie muszą one jednak być wykorzystywane bezpośrednio w procesie produkcji, wąsko rozumianego handlu (hurtowego i detalicznego) czy nauki.
Niemniej, organ zaznaczył, że brak jest jednolitej linii orzeczniczej w przedmiotowej tematyce.
