Dokonując płatności transgranicznych za usługi należy zbadać status kontrahenta
Transgraniczne płatności za usługi a status kontrahenta
Podatnik dokonujący płatności na rzecz nierezydenta za tzw. usługi niematerialne, które stanowią „zyski przedsiębiorstw” w rozumieniu polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, powinien dodatkowo zbadać substancję oraz status rzeczywistego beneficjenta kontrahenta, by móc zaniechać poboru podatku u źródła („WHT”).
Zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 21 czerwca 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.172.2019.1.BG) sam fakt zakwalifikowania płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta jako „zysków przedsiębiorstw” w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Irlandią („UPO”) nie jest wystarczającą przesłanką, by podatnik mógł zaniechać poboru WHT z tytułu dokonywanych płatności.
Wnioskodawca wskazał, że nabywa od podmiotów niepowiązanych, którzy są rezydentami podatkowymi Irlandii, usługi reklamowe. Spółka, każdorazowo na dzień dokonanej płatności za ww. usługi, posiadać będzie aktualny certyfikat rezydencji kontrahenta.
Celem niepobrania WHT Spółka na dzień dokonywania płatności składać będzie oświadczenie, że posiada aktualny certyfikat rezydencji kontrahenta oraz że przeprowadziła z dochowaniem należytej staranności weryfikację warunków niepobrania WHT, które wynikają z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Irlandią.
Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 UPO brak obowiązku pobraniu podatku w sytuacji dokonania na rzecz nierezydenta wypłaty z tytułu „zysków przedsiębiorstwa” występuje w sytuacji zakwalifikowania danego przychodu jako „zysków przedsiębiorstwa” na gruncie ww. przepisu.
Zarówno ustawa o CIT, jak i UPO nie stypulują dalszych materialnoprawnych przesłanek, od których spełniania uzależniony jest brak poboru WHT przez polski podmiot, który dokonuje płatności zakwalifikowanych jako „zyski przedsiębiorstw” na rzecz zagranicznego kontrahenta.
W szczególności, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dochowania należytej staranności na gruncie znowelizowanych przepisów dotyczących WHT (m. in. weryfikacji statusu BO odbiorcy płatności, weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności oraz badania jego substancji).
Organ zgodził się z wnioskodawcą jedynie co do tego, że płatności za nabywane przez wnioskodawcę usługi reklamowe stanowią dla irlandzkich kontrahentów „zyski przedsiębiorstw” w rozumieniu UPO. Jednakże spółka, by móc zaniechać poboru WHT, zobowiązana jest również do weryfikacji okoliczności i warunków uzasadniających możliwość niepobrania WHT. Tożsame stanowisko zostało wyrażone przez Ministerstwo Finansów w Projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. „Zasady poboru podatku u źródła”.
Tym samym, wnioskodawca zobowiązany jest nie tylko do spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 ustawy o CIT (m.in. badanie substancji oraz statusu BO odbiorcy płatności), lecz – z uwagi na zastosowany w przepisie zwrot „w szczególności” implikujący, że ww. katalog ma charakter otwarty – może być zobowiązany również do „posiadania dodatkowej dokumentacji potwierdzającej zasadność niepobrania podatku zgodnie z umową polsko-irlandzką”.
Dyrektor KIS wskazał również, że płatnik przy zachowaniu należytej staranności powinien uwzględnić powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności, którymi mogą być:
- prasa branżowa,
- doniesienia mediowe,
- doniesienia o lokowaniu przez daną grupę kapitałową spółek zależnych w państwach o korzystnym reżimie podatkowym.
