Ο οικονομικός διευθυντής με τις γνώσεις και τις εμπειρίες του αναδεικνύεται σε στενό συνεργάτη της Γενικής Διεύθυνσης και συμβάλει στον μακροπρόθεσμο προγραμματισμό της επιχείρησης. Ενώ διατηρεί όλα τα «παραδοσιακά στοιχεία» σε σχέση με τη χρηστή διαχείριση των οικονομικών αναλαμβάνει νέες αρμοδιότητες και συμμετέχει ενεργά σε κάθε πρωτοβουλία της επιχείρησης, όπως ενδεικτικά η είσοδος σε νέες αγορές, εξαγορές και συγχωνεύσεις. Επιπλέον, με την επεξεργασία των οικονομικών δεδομένων και τις αναλύσεις του διαμορφώνει τις στρατηγικές επιλογές που σχετίζονται με την είσοδο ή απόσυρση προϊόντων/υπηρεσιών από την αγορά και την τιμολογιακή τους πολιτική.

Οι επιχειρήσεις δεν έχουν πλέον την ανάγκη αυστηρών/συντηρητικών οικονομικών διευθυντών που περιορίζουν τις προσπάθειες επέκτασης προτάσσοντας τους κινδύνους σε βάρος των ευκαιριών. Καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στις θεσμικές επιταγές, την εξωστρέφεια και την επιχειρηματικότητα. Απαιτείται να είναι συμμέτοχος στη διαμόρφωση των στρατηγικών αποφάσεων της εταιρείας, αξιολογώντας τη βιωσιμότητα των διαφορετικών επιλογών που προτείνονται από τα άλλα ηγετικά στελέχη της εταιρείας.

Θέματα όπως η επιλογή των αγορών και των τομέων που θα δραστηριοποιηθεί η εταιρεία, η εξαγορά επιχειρήσεων, η απόσχιση ή η μεγιστοποίηση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος είναι πλέον ψηλά στην ατζέντα των οικονομικών διευθυντών. Για τους παραπάνω λόγους, οι οικονομικοί διευθυντές στην πλειοψηφία τους συμμετέχουν στην ανώτατη διοίκηση και αποτελούν αναπόσπαστο μέλος της εκτελεστικής επιτροπής.

Σε διεθνές περιβάλλον, τα σκάνδαλα που απο καλύφθηκαν στις αρχές του 2001 με πρωταγωνιστές υψηλόβαθμα στελέχη κολοσσιαίων εταιρειών, όπως η Enron, επηρέασαν αρνητικά την εμπιστοσύνη του επενδυτικού κοινού στους επικεφαλής των επιχειρήσεων. Διαμορφώθηκε συνεπώς, η ανάγκη υιοθέτησης αξιόπιστης εταιρικής διακυβέρνησης και συμμόρφωσης με πλήθος νόμων, κανόνων και ρυθμίσεων που απορρέουν από πλήθος θεσμικών οργάνων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων και πληθώρας άλλων κανονιστικών πράξεων διευρύνοντας το ρόλου που διαδραματίζει μέσα στην επιχείρηση ο οικονομικός διευθυντής. Ο ρόλος του ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με την κρίση που ξέσπασε το 2008 και οδήγησε στην ανάγκη μεγαλύτερης αξιόπιστης εταιρικής διακυβέρνησης για τη διασφάλιση της επιχειρηματικής κοινότητας από αντίστοιχου μεγέθους σκάνδαλα.

Ο διευρυμένος αυτός ρόλος του με τα πολλαπλά καθήκοντα και υποχρεώσεις αποτυπώνεται και στις αποδοχές. Με βάση, τα στοιχεία των ερευνών αποδοχών και παροχών της KPMG, η θέση του οικονομικού διευθυντή, για το χρονικό διάστημα 2000-2018, είναι η καλύτερα αμειβόμενη θέση του επιπέδου του τόσο σε ελληνικές όσο και σε πολυεθνικές εταιρείες. Πιο συγκεκριμένα, οι αποδοχές του, σταθερές και μεταβλητές προσεγγίσουν στο 50-70% των αποδοχών του Γενικού Διευθυντή.

Συμπερασματικά, ο οικονομικός διευθυντής καλείται να λειτουργήσει ανάμεσα στις θεσμικές επιταγές και στις επιχειρηματικές προκλήσεις που προδιαγράφουν ευκαιρίες και δυνατότητα ανέλιξης σε ανώτατους διοικητικούς ρόλους.